U evropskoj klasičnoj muzici i operi, glasovi se tretiraju kao instrument.
Kompozitori koji pišu vokalnu muziku moraju razumeti sposobnosti, talente i vokalna svojstva pevača.
Klasifikacija glasova, je proces kojim se vrednuje ljudsko pevanje i time se određuje vrsta glasa. Te razlike uključuju, ali nisu ograničene na: vokalni raspon, vokalnu težinu, vokalnu teksturu, vokalnu boju i vokalnu točku izmjena kao što su stanke i podizanje glasa u pevanju. Ostala razmatranja su fizičkog karaktera, razina govora, znanstvena ispitivanja i vokalna registracija. U znanosti klasifikacija glasa razvena je unutar evropske klasične muzike, te se sporo prilagođava modernijim oblicima pevanja. Klasifikacija glasa često se koristi unutar okvira opere, gdje se moguće uloge dodjeljuju potencijalnim glasovima. Trenutno se u okvirima klasične muzike upotrebljava nekoliko različitih sastava, a oni uključuju: njemački Fach (glasovni fah) sastav i muzikeni zborski sastav među mnogim drugima. Ovaj sastav je univerzalno primljen i prihvaćen.
Međutim, većina sastava u klasičnoj muzici, priznaje sedam glavnih različitih kategorija glasa. Žene su obično podeljene u tri skupine: sopran, mezzo-sopran i alt. Muškarci su obično podeljeni u četiri skupine: kontratenor, tenor, bariton i bas. Kod djece pre puberteta prihvatljiv je samo termin soprana. Unutar svake od ovih glavnih kategorija ima nekoliko potkategorija koje identificiraju specifične vokalne kvalitete, od vokalne težine do različitih glasova.
Treba napomenuti da se u okviru zborske muzike pevački glasovi dele isključivo na osnovu vokalnog raspona. Glazbeni zbor najčešće se deli na visoke i niske glasove unutar svakog spola. Kao rezultat toga, tipična situacija u muzikenom zboru dopušta mogućnost događanja mnogih pogrešaka. Budući da većina ljudi ima srednji glas, treba im dodeliti mjesto koje za njih neće biti previsoko ili prenisko, mezzo-sopran mora pevati sopran ili alt, a bariton mora pevati tenor ili bas. Greška u dodeljenom vokalnom mjestu vmože predstavljati problem kod pevača, ali za većinu izvođača manje je opasno prenisko nego previsoko pevanje.
Unutar suvremenih muzikenih oblika (ponekad se nazivaju komercijalnom suvremenom glazbom), pevači se razvrstavaju po stilu muzike kojeg izvode, kao što su jazz, pop, blues, soul, country, folk, rock i drugi stilovi. Trenutačno nema autoritativnog sastava klasifikace pevačkih glasova u okvirima neklasične muzike. Bilo je pokušaja da se klasični glas usvoji za druge oblike pevanja, međutim takvi su pokušaji dočekivani uz kontroverze. Kod suvremenih muzikenika, koriste se različite vokalne tehnike, a upotrebom mikrofona nisu prisiljeni da se uklapaju u određenu vokalnu ulogu, gdje primjene termina kao sopran, tenor, bariton, i drugi, mogu biti varljive ili čak i netočne.
